AD Sportfilmfestival Rotterdam biedt podium aan talentvolle filmmakers

Twee jaar geleden bestond Rotterdam Topsport 25 jaar. Dat moest gevierd worden. Het idee voor het SFFR was geboren en de eerste editie ging van start. Wilfried de Jong was direct aan boord. Hij nam De Talkshow op zich, een live programma in de foyer van de bioscoop met bekenden uit de sport- en filmwereld. Meteen was duidelijk dat deze geslaagde eerste editie een vervolg moest krijgen.

Dat vervolg kwam er. Wilfried bleef aan boord en het programma werd uitgebreid. Ondanks deze uitbreiding is de kracht van het festival juist de kleinschaligheid en intimiteit. Anton Slotboom verzorgt de marketing en communicatie van Rotterdam Topsport en vertelt: “Er ontstaat ruimte voor een gesprek met de persoon die je zojuist op het witte doek hebt gezien. Gewoon, omdat hij of zij toevallig naast je aan de bar staat. Zo is het inmiddels immense Internationaal Filmfestival Rotterdam ooit ook begonnen." 

Sportverhalen
Het programma wordt samengesteld in samenwerking met Andere Tijden Sport. Ondanks het prominente genre ligt het zwaartepunt op het verhaal achter de sport. Anton: “We hopen dat het festival een breder publiek trekt.” Volgens Anton heeft Nederland geen sterke traditie op het gebied van sportfilms en -documentaires. "Terwijl er op dit gebied juist veel interessants gebeurt."

In 2016 kreeg het filmfestival internationale erkenning. Het SFFR trad toe tot het FICTS, een internationaal netwerk van sportfilmfestivals. Ook wonnen ze een prijs op het congres in Milaan met de film ‘De geboorte van een legioen’. Deze documentaire, over de bijzondere reis van duizenden Feyenoordsupporters, ging tijdens de eerste editie van het festival in première.

Naast internationale erkenning, is er dit jaar meer aandacht voor de lokale sport. Maar zoals past bij een stad als Rotterdam, moesten hiervoor eerst de mouwen worden opgestroopt. Het festival sloeg de handen ineen met Cinecrowd, het Rotterdamse crowdfundingsplatform voor film. Samen daagden zij talentvolle filmmakers uit. Zij mochten hun filmplannen over Rotterdam én sport live pitchen bij publieke lokale omroep OPEN Rotterdam. Een gerenommeerde jury koos vier finalisten uit. Op de openingsavond gaan deze films in première. Anton: “We hopen dat dit jonge filmmakers inspireert om films over de Nederlandse sport te maken."

Calisthenics kan het beste omschreven worden als straatfitness. De sporter gebruikt het eigen lichaamsgewicht om kracht en souplesse op te bouwen. Vaak gebeurt dat buiten. Deze sport is overgewaaid uit de Verenigde Staten.

Filmmaker René van Zundert (35) kwam op het idee voor zijn film tijdens het muziekfestival Metropolis in het Zuiderpark in Rotterdam. In dit park hebben deze sporters een plek met hun calisthenicspark. René was nieuwsgierig naar deze grote groep jongens die ogenschijnlijk leken te hangen. “Dit waren jongens van verschillende komaf met lichamen van staal. De sfeer was ontspannen, terwijl ze tegelijkertijd hard aan hun lichamelijke conditie werkten. Ze waren superfit.” Toen hij de oproep voor deze competitie voorbij zag komen, greep hij zijn kans. Hij ging terug naar deze plek en ontmoette Michael, de hoofdpersoon in René's film. “Michael heeft een bijzonder verhaal te vertellen.”

Het mannelijk zitvolleybalteam uit Bosnië en Herzegovina is erg succesvol. Sinds 1999 zijn zij onafgebroken Europees kampioen. Dit trok de aandacht van filmmaker Mustafa Hadẑiibrahimovć (38). Zeven jaar lang liep hij rond met het idee voor een film over zijn helden. Deze sporters zijn tijdens of na de oorlog gewond geraakt. “Eigenlijk zijn het hele gewone mannen”, zegt Mustafa. In zijn film toont hij de tegenstelling tussen enerzijds het succes en de vaderlandse trots, anderzijds hun lichamelijke beperking. Mustafa: “Ik vind hen met recht ‘kampioen'. Zij inspireren mij met hun doorzettingsvermogen.” Mustafa volleybalt zelf ook. “Toen ik in 1994 naar Nederland kwam begon ik direct met volleybal. Daardoor voelde ik me sneller thuis. Als ik naar het Bosnisch zitvolleybalteam kijk, denk ik: 'Het had mij ook kunnen gebeuren’."

De film van regisseur Sven Prince (31) gaat over Stefan Vis, een voormalig baanrenner: “Ik wilde een onbekend sporttalent portretteren.” Stefan was een veelbelovend renner in zijn jonge jaren. Hij dong mee naar de Olympische Spelen, maar mocht uiteindelijk niet fietsen. Iets wat hem uiteindelijk opbrak. De kroegen lonkten en Stefan begon een ander leven als fietskoerier. De liefde voor het wielrennen bleef, maar Stefan paste niet in het keurslijf van fietsen in teamverband. Totdat hij het fietsen op een fixie ontdekte, oftewel fietsen zonder remmen. Volgens Sven was dit Stefan's tweede kans in het leven. Deze sport won de laatste jaren aan populariteit en Stefan maakte naam in deze wereld. “Ergens is het treurig. Op papier brengt het hem nergens, het betaalt de rekeningen niet en Stefan slaapt overal en nergens. Hij offert veel op voor zijn vrije bestaan. Het kan niet anders dan dat hij een enorme drang voelt om te blijven fietsen." 

Jip Heijenga (23) woont in Brussel en is tweedejaars student aan de filmacademie. Hiervoor was zij professioneel danser. Al vanaf haar 12e danste Jip op hoog niveau. “Als danser merkte ik dat ik verslaafd raakte aan het effect van de sport, hoe het mijn lichaam soms bijna uitputte. Deze levensstijl was mijn drijfveer, meer nog dan de momenten op het podium. In mijn film onderzoek ik of dit bij andere sporters ook het geval is.” Jip maakt vier portretten van een minuut. Ze geeft het woord aan vier totaal verschillende sporters uit Rotterdam: een danseres, bokscoach, rolstoelbasketballer en een kunstschaatser. Ondanks hun verschillen gaat Jip op zoek naar een gemeenschappelijke drijfveer. “Ik ben benieuwd of ze hetzelfde verhaal vertellen als ik.”

Houd de website www.sportfilmfestivalrotterdam.nl in de gaten voor meer informatie over het programma. De filmmakers vragen het publiek om een bijdrage. Meer informatie: cinecrowd.nl.