Afscheidsinterview Hans Zoethoutmaar

Het is woensdag 27 juni. Ik zit in één van de kantoren van Rotterdam Topsport. Omringt door stapels papier en een volle papierbak voel je aan alles dat hier iets staat te gebeuren. Aan alle relikwieën die hij in de loop van de jaren heeft verzameld zie je alleen niks. Die staan nog keurig in de kast. Ook als je zijn agenda bekijkt lijkt het er niet op dat morgen zijn laatste werkdag is. En toch is het zo. Hans Zoethoutmaar gaat na 27 jaar trouwe dienst weg bij Rotterdam Topsport.

Iets wat opvalt in het kantoor van Hans zijn al zijn verzamelde accreditaties, die aan het uiteinde van zijn bureau hangen. “Aan elk koord hangt een verhaal”,  zo laat hij me een paar dagen voor zijn vertrek weten. Een mooi aanknopingspunt om er een paar uit te halen en die verhalen ter afscheid te noteren. De accreditaties gaan van evenementen in Dubai naar Shanghai en van de Olympische Spelen in Sydney naar de Olympische Spelen in Londen. Van BMX in het eigen Rotterdam Ahoy naar het volleybal in Sint Petersburg.

Le Grand Départ du Tour de France

Het valt meteen op dat er veel accreditaties bij zitten die betrekking hebben op de Tour de France. Niet zo heel gek want in de jaren voorafgaand aan een groot evenement gaat een delegatie van Rotterdam Topsport vaak kijken bij andere steden waar zo’n evenement plaatsvindt. Vooral om te zien hoe die stad het aanpakt en wat er allemaal mogelijk is. Aangezien Rotterdam in 2010 la Grand Départ du Tour de France heeft georganiseerd is Hans in de jaren daarvoor vaak naar de andere Grand Départs geweest. Ik pak zijn accreditatie van de Tour van 2010 (de enige die hij mee naar huis zal nemen) uit de stapel en zijn ogen beginnen te stralen, een glimlach rond de mond en de verhalen komen meteen op gang. Niet alleen bij hem maar dit gebeurt bij elke medewerker van Rotterdam Topsport als je over de Grand Départ begint.
 
“We waren al 7 jaar bezig om dat evenement naar Rotterdam te krijgen. Veel contact met verschillende partijen. Elke keer lieten we onze goede plannen zien aan de A.S.O. en zij bleven maar “patience” (geduld!) roepen.” We bleven op het laatst over met Utrecht. Deze stad had de KNWU, het ministerie, NOC*NSF, de Rabobank en zelfs premier Balkenende achter zich. Alles wat in die tijd iets met wielrennen te maken had, was voor Utrecht. “Maar wij en burgemeester Ivo Opstelten waren eigenwijs en hielden in ons hoofd dat het niet in Nederland beslist zou worden maar bij de organisatie van de Tour, de A.S.O.” Op een gegeven moment kwam de tourdirectie naar Nederland; ’s ochtends naar Rotterdam en ’s middags naar Utrecht. “We waren behoorlijk zenuwachtig want we wisten echt niet welke kant het op zou gaan en we waren er al zo lang mee bezig.” Nadat Prudhomme  (directeur Tour de France) aan de burgemeester had gevraagd of hij nog steeds de start van de Tour in Rotterdam wilde hebben en Opstelten daar met een stellig ‘ja’ op antwoordde, liet Prudomme weten dat de Tourstart in Rotterdam zou gaan plaatsvinden.  “Voor ons was het grandioos, meteen moest er van alles geregeld worden. Iedereen op de hoogte stellen, persberichten eruit sturen. Het was een hele hectische dag maar wel een geweldige dag die je altijd bij blijft.” Anderhalf jaar had Rotterdam Topsport, de gemeente en de organisatie van de Tour om er een groot feest van te maken. “En dit is gelukt, heel Rotterdam was enthousiast. Eigenlijk kon alles wat we wilden. De tijdrit op zaterdag en zondag de start op de Erasmusbrug met blusboten op de Maas was een groot succes. En een mooi plaatje dat de hele wereld is rondgegaan.”

Meest decadente

We blijven nog even bij de Tour. De Hansen, zoals Hans den Oudendammer en Hans Zoethoutmaar gekscherend werden genoemd als ze samen ergens verschenen, waren in 2009 uitgenodigd om de tourstart in Monaco mee te maken. “We waren te gast bij de Tourorganisatie en prins Albert. Dit betekende dat we naar Nice werden gevlogen en daar een helikopter klaar stond om ons langs de kust naar Monaco te vliegen. We zaten in een fantastisch hotel met uitzicht op de haven en al die kleine bootjes”, zegt Hans met een knipoog. ’s Avonds werden de Hansen ontvangen in Club Monte Carlo op uitnodiging van de prins. “Een plek waar je anders nooit zou komen met prominenten die je nooit ergens anders tegen zou komen en daar liepen wij als Rotterdammers gewoon tussen. Dat was echt geweldig”.
 
Maar dat was niet de meest decadente reis die Hans in zijn loopbaan heeft meegemaakt. Die reis hoorde bij de accreditatie voor de SportAccord Convention in Dubai. Dat congres werd gehouden in het beroemde en luxe Atlantis hotel. “Er waren feesten op het strand waarbij het hele strand vol lag met Perzische tapijten. Waar je kon genieten van champagne en kreeft. Niets was te gek. Terwijl je aan het diner zat, liepen er kamelen langs de kustlijn, er klonk Arabische muziek en er traden verschillende bands op. Allemaal zwaar over de top, maar echt grandioos.”

De eerste klus

Een evenement waar we niet om heen kunnen,  maar waar we de accreditatie niet van hebben kunnen vinden is die van de kwartfinale van de Davis Cup. In 1994 werd deze gehouden in Rotterdam. De allereerste grote klus van Rotterdam Topsport. Nederland speelde tegen de Verenigde Staten. “De tennisbond zocht in die tijd een bijzondere locatie en zo kwamen we uit op de Mullerpier. We hebben daar een stadion voor 13.000 man neergezet. We hadden fantastisch weer en Nederland deed het heel goed. Krajicek won van Sampras en op de laatste dag stond het 2-2. Helaas verloor Nederland het laatste enkelspel."

Aan media-aandacht was toen geen gebrek, ook niet vanuit de Verenigde Staten. “Er was alleen één probleem. Er lag een grote kraan naast de pier om mooie plaatjes van de haven en het stadion te maken, maar de kraanmachinist  vond het soms nodig om met zijn grijpers te zwaaien. Op een gegeven moment worden we gebeld door de NOS dat er steeds storing was en het beeld weg viel. Wat bleek nou, de kraan lag precies tussen de straalzenders op de Mullerpier en op de Waalhaven. Elke keer als de grijper omhoog ging, werd de verbinding verbroken.”

De moeilijkste klus

In 2003, 2004 en 2005 werd het NK wielrennen op de weg in Rotterdam gehouden.  Start en finish waren bij de Kuip en om nog een beetje hoogteverschil in het parcours te hebben, was het de bedoeling dat de renners over de Van Brienenoordbrug zouden rijden. “Dit werd een groter probleem dan gedacht. Meestal worden dit soort wedstrijden op provinciale wegen gereden en niet op een rijksweg. We hadden te doen met Rijkswaterstaat die de brug niet wilde afsluiten voor het verkeer. We hebben de burgemeester en de minister moeten inzetten om het voor elkaar te krijgen.”

Maar vergeleken met de World Triathlon Gradn Final in 2017 was dit een klein probleem. Dit evenement werd midden in de stad gehouden. De triatleten zwommen in de Rijnhaven, fietsten via de Erasmusbrug naar het Scheepvaartkwartier en daar werd ook hardgelopen. “Vanwege de afsluiting van de Maastunnel, konden we de Erasmusbrug niet afsluiten voor het verkeer en moesten de wielrenners over het fietspad. Het werd een heel smal parcours met veel bochten. Niet iets waar de organisatie nou bepaald blij mee was. Daarnaast was het een vierdaags evenement dat betekende dat het Scheepvaartkwartier ook vier dagen lang slecht toegankelijk was en daar werden de bewoners weer niet blij van. Zo waren er een aantal zwangere vrouwen die wel graag op een makkelijke manier de wijk uit wilden komen, mocht het zover zijn. Maar je moet ook denken aan thuishulp die niet bij de huizen kunnen komen of een 25-jarig huwelijksfeest waarbij de gasten van heinde en ver komen en de wijk niet in of uit komen. We hebben toen echt samen met de organisatie oplossingen op maat gemaakt voor een aantal bewoners. Dit was het enige evenement waarbij ik blij was dat het zondagavond acht uur was en alles goed was gegaan.”

Olympische Spelen

Hans is vanaf 1996 naar alle zomerspelen geweest. Alleen de Olympische Spelen van Rio de Janeiro ontbreken. “Met de vier grote steden hebben we toen vanwege de crisis en de bezuinigingen afgesproken om niet te gaan.” Hij hoeft niet lang na te denken als we de accreditaties van de Spelen erbij pakken, welke spelen hij het mooist vond. “Dat is met stip bovenaan Sydney. De sfeer was geweldig. Die Australiërs zijn helemaal gek van sport en dat merkte je overal. De accommodaties lagen op fantastisch mooie plekken. De hele entourage was geweldig en daarbij waren we ook nog eens sportief heel succesvol. Dat maakte alles alleen maar mooier.” Hans wil nog wel even benadrukken, met een glimlach op zijn gezicht, dat het wel hard werken is. “ ’s Ochtends vroeg zit je bij de eerste wedstrijd, tussen de wedstrijden door netwerk je veel en bezoek je veel accommodaties en ’s avonds eindig je in het Holland Heineken Huis. "Echt afzien….”’
 

Grootste teleurstelling

Rotterdam Topsport was in de race om het WK Turnen 2019 binnen te halen. In het begin waren nog 4 à 5 steden die meededen, maar die vielen stuk voor stuk allemaal af tot Rotterdam en Stuttgart over waren. “We moesten nog één presentatie houden voor de executive committee van de FIG, de internationale gymnastiek bond. Op zich geen probleem, maar de vergadering werd gehouden in Melbourne.  Samen met de turnbond en wethouder Adriaan Visser reisden we af naar Australië om daar de presentatie te houden. We hoorden in de dagen daarvoor dat we grote kans maakten om het evenement binnen te halen maar toen de stemming eindigde stond de stand op 23-18 in het voordeel van Stuttgart. We waren toenw el echt heel erg teleurgesteld en ik kan je zeggen dat de terugweg vanuit Melbourne dan wel heel lang duurt.”

Toekomst

Op de vraag welke evenementen hij nog graag in Rotterdam zou willen laten plaatsvinden is Hans duidelijk. “Ik zou het wel echt heel leuk vinden als het WK Turnen toch nog een keer naar Ahoy Rotterdam zou komen. Maar ook de Grand Départ van de Tour de France in Rotterdam zou natuurlijk geweldig zijn. Nu maar hopen dat ik daar dan voor uitgenodigd word.”