Judoka Juul Franssen: “Veel geleerd dankzij corona”

Natuurlijk was het een domper dat de Olympische Spelen werden uitgesteld als gevolg van corona, maar Juul Franssen (30) kijkt positief terug op 2020. “Veel mensen noemen het een verloren jaar – dat heb ik helemaal niet. Integendeel: ik heb heel veel geleerd. Vooral van en over mezelf."

De lockdown en het annuleren van toernooien heeft Juul Franssen benut om aan zichzelf te werken. Dat gaat verder dan trainen. “Ik heb bijvoorbeeld aan dingen gewerkt waarmee ik vroeger nog weleens uit de bocht vloog. Zoals bij een tegenslag of als iets wegvalt. Vroeger kon ik dan een week van het padje zijn en kwam het later ook nog vaker terug. Dat heb ik niet meer. Ik heb geleerd afstand te nemen en kijk juist naar wat wél mogelijk is. Daar ben ik heel blij mee. Het geeft me ook heel veel rust.”
 
Structuur
Nogal wat mensen – ook topsporters – ervaarden dat door corona vastigheid wegviel. “Dat had ik niet. Ook ik heb structuur nodig, en daar heb ik dit jaar, heel bewust, extra aandacht aan geschonken. Vooral het dagritme: om dezelfde tijd opstaan als eerst, om dezelfde tijd trainen…”
In de eerste maanden, toen iedereen tijdens de intelligente lockdown thuis zat, regelde Franssen judomatten in de garage van haar huis in Heinenoord. Daarop kon ze met haar partner, zelf een ex-judoka, uren maken.
In augustus werd bepaald dat alle judoka’s in verband met corona nog maar op één vaste locatie mochten trainen. “In Papendal of in Rotterdam. Toen heb ik voor Rotterdam gekozen, bij De Korte. Dat betekende helaas wel dat ik mijn trainer en matcoach, Jean-Paul Bell, niet zag. Die zat in Papendal. Dat miste ik, al hebben we alles via de telefoon gedaan.”
 
Bronzen EK-medaille
28 juli had het sportieve hoogtepunt moeten worden: de dag dat Franssen in Tokyo in actie zou komen. Nu werd het 20 november, toen ze op het EK in Praag een bronzen medaille won in de gewichtsklasse tot 63 kilo.
Ze voelde zich sterk en was benieuwd hoe de concurrentie ervoor stond. “Doordat ik de trainingen met Jean-Paul zo lang had gemist, wist ik dat ik qua judo het verschil waarschijnlijk niet zou kunnen maken. Technisch stond ik on hold, al verleer je de basistechniek niet. Maar ik was lichamelijk en vooral tussen mijn oren fit; dus ik ging met een goed gevoel naar Praag.”
 
Protocol
Het werd een EK dat door de coronamaatregelen anders dan anders was. Franssen ondervond daar echter geen nadelen van. “Je weet het van tevoren. Ik wist precies wat ik kon verwachten. Er was een heel protocol en ik houd nu eenmaal van structuur. Dat kwam me dus eigenlijk niet slecht uit. Ik wist dat we twee keer getest zouden worden, de eerste 24 uur in quarantaine moesten en dat ons eten voor de hotelkamerdeur werd neergezet.”
“Dat we op de hotelkamer moesten blijven, vond ik juist wel lekker. Kun je tot rust komen, met een boek, een tv-serie en facetimen.”
 
Eigen pannetje mee
Het enige minpunt was het eten. “Dat was een soort Big Mac-menu. Dat kun je sporters niet voorzetten. Veel landen klaagden daarover en na twee dagen werd alsnog overgeschakeld op een normaal buffet. Marhinde (Verkerk, red.) en ik slapen meestal samen op een kamer en wij nemen altijd een eigen pannetje mee en we hadden een halve Albert Heijn To Go in onze bagage. Van stroop tot mueslibrood en couscous. Wij redden ons dus wel.”
Waar ze wel aan moest wennen was het verplichte mondkapje, zodra ze de hotelkamer verliet. “Die wet gold toen nog niet in Nederland, dus het zat nog niet in mijn systeem. Nu wel: ik heb een mondkapje in m’n tas, in m’n jaszak, in m’n auto. “
 
27 juli 2021
28 juli was nu een gewone trainingsdag. “Jean-Paul stuurde me ’s ochtends wel een berichtje: ‘Vandaag is just another day at the office. Weer een dag dat je dichter bij je doel bent om een Olympische medaille te winnen.’ Dat vond ik mooi. Ik leef nu toe naar 27 juli 2021, de datum waarop ik dan eindelijk wel in Tokyo op de mat sta.”
Want met die dag is Franssen wel volop bezig. “Ik heb gewoon een jaar langer om er naartoe te werken. We hebben begin december de toernooiverdeling in kunnen zien. Van de Masters, die 10 tot en met 13 januari in Doha (Qatar, red.) zijn met de top 32. Midden februari is er een Grand Slam in Tel Aviv, waaraan ik wil deelnemen. In maart is er een trainingsblok, in april is het EK, in mei de Grand Slam in Parijs.”
 
Kwalificatie
Het WK is in juni, en dat is zeer ongelukkig gepland, vindt Franssen: “Dat is maar zes weken vóór Tokyo. Twee piekmomenten zo vlak na elkaar… Dat gaat nergens over. Uiteindelijk staat alles in het teken van de Spelen. Maar de internationale kwalificatie loopt tot na het WK. En daar zijn nog veel punten te halen. Dus misschien moet ik er wel heen.”
Verwacht wordt dat de Nederlandse Judobond voor de gewichtsklassen waar geen concurrentie is in het voorjaar de nominaties bevestigt. Zoals die van Franssen. Internationaal staat ze er ook behoorlijk veilig op, met haar top 8-notering. “Je moet altijd alert blijven. Ik wil de Spelen niet missen.”