Juul Franssen: van de arena naar de woonkamer

1) Wat was je eerste reactie op het uitstel van de Olympische Spelen naar 2021?
Dubbel. Het was zowel een opluchting als een teleurstelling. Aan de ene kant was ik al zo lang gefocust op die 28e juli… Dat was de dag dat het moest gebeuren en dat viel opeens weg. Aan de andere kant was er eindelijk duidelijkheid. Voor ons atleten waren de eerste coronaweken heel raar. Er was zo veel onduidelijkheid. De ene keer hoorde je dit, dan weer dat. Ik vind het nog wel lastig dat er geen kortetermijndoelen zijn om naar toe te werken. Je kunt natuurlijk wel persoonlijke doelen stellen, maar er zijn geen toernooien.

2) Heb je je al gekwalificeerd voor de Olympische Spelen?
Niet officieel, maar in feite wel. Definitief zou dat eind mei bekend gemaakt worden. Dan moest je in de top 18 van de internationale ranking staan. Ik stond en sta vijfde, en dat verandert voorlopig niet aangezien er geen toernooien zijn. De Nederlandse Judobond had in februari, op drie gewichten na, al de nummers 1 en 2 per klasse aangewezen. Ik was nummer 1, ik verwacht niet dat ze dat nog terugdraaien. De Internationale Judo Federatie heeft, al is het nog niet officieel, aangegeven dat het kwalificatietraject met een jaar is verlengd. Zowel nationaal als internationaal denk ik niet dat mijn kwalificatie in gevaar komt. Maar in mei 2021 is het pas echt zeker.

3) Heb je nu dus een jaar langer om je voor te bereiden? Hoe ziet dat jaar er voor jou uit?
Vooral heel hard trainen. Ik zie 2020 nu vooral als een trainingsjaar. Judo is lastig; een contactsport en anderhalve meter afstand gaan niet goed samen. Ik heb het geluk dat we hier in huis beneden een garage hebben waar we judomatten in hebben gelegd. Ik kan judoën met mijn partner; dat is een oud-judoka. Ik ben ook blij dat we sinds een maand weer buiten mogen trainen, ook met de club. Dat doen we twee keer in de week, nog wel op anderhalve meter. Dat is fijn, ook voor het groepsgevoel. Leuk om iedereen te zien. Daar haal ik extra energie uit.

4) Ben je het eens met die beroemde Olympische gedachte dat meedoen belangrijker is dan winnen?
Nee. Als ik meedoe, wil ik ook een medaille winnen. Natuurlijk is het mooi als je later ‘olympiër’ achter je naam kunt zetten. Maar ik kom voor niets anders dan een medaille; anders ben ik teleurgesteld. Bij de laatste twee WK’s heb ik brons gewonnen. WK’s worden zwaarder ingeschat dan de Spelen, aangezien er twee atleten uit de toplanden mogen meedoen. Ik heb er dan ook vertrouwen in.

5) Doorzettingsvermogen en aanpassingsvermogen zijn nu misschien nóg belangrijker dan anders. Hoe ga jij daar mee om?
Ik vind het altijd leuk om anderen te observeren: hoe gaan zij met deze situatie om? Je hebt sporters die supergoed zijn, kunnen omdenken en oplossingsgericht te werk gaan. Daartegenover staan degenen die er negatief in staan en de schuld ergens anders leggen. In dit geval corona.

Natuurlijk heb ik een dag gebaald toen de Spelen niet doorgingen. Maar al snel besefte ik: liever uitstel en dat iedereen straks meedoet, dan dat maar de helft mee had kunnen doen. Dan was het geen volwaardig toernooi geweest. We mogen ook van geluk spreken dat de spelen zijn uitgesteld en niet helemaal afgelast. Dat had ook gekund.

Ik zie dus zeker ook de positieve kanten. Je moet genieten van wat je wél hebt en wél kunt. Zonder corona hadden we onze hond bijvoorbeeld niet gehad: Nala. We zouden pas na de Olympische Spelen een puppy nemen. Nu hadden we de mazzel: we waren toch thuis en er kwam een nestje voorbij…. Het is een teefje, dus we konden haar geen Simba noemen, zoals de bedoeling was. Nala komt ook uit The Lion King. We hebben opgezocht wat de betekenis is: succesvol. Toen kon die naam helemaal niet meer stuk.

6) Heb je een tip voor andere sporters of fans hoe zij om kunnen gaan met deze situatie?
Houd structuur in je dag: vroeg opstaan en op tijd naar bed. Focus op dingen die je leuk vindt, doe waar je anders nooit tijd voor had. Probeer te genieten. Zelf ben ik meer tijd gaan besteden aan m’n studie: sociaal pedagogische hulpverlening aan Hogeschool Inholland.

7) Wat betekent Rotterdam voor jou?
Rotterdam is mijn thuis geworden. Ik kom oorspronkelijk uit Limburg en ben elf jaar geleden hierheen verhuisd om topsport te bedrijven. Ik kende hier toen niemand, behalve de mensen van het judo. Ik zei altijd dat ik na m’n sportcarrière weer terug zou gaan naar Limburg, maar dat gaat niet gebeuren. Ik blijf. We hebben een dijkhuisje gekocht in Heinenoord. Dorps en met heel veel ruimte, maar vlak bij Rotterdam.

Tekst: Martin Dekker
Foto's: International Judo Federatie